Op 20 juni 2020, startte ik in Duitsland de "Rund um die Ahlhorner Heide"  Distanz ritt over een afstand van 85km met mijn 18-jarige merrie Geraldyne el Jamaal.

Geraldyne is in Brazilië geboren en is een dochter van Ali Jamaal en komt uit de merrie Gai Natascha van Bey Shah. De moederlijn van Geraldyne is overwegend Amerikaanse crabbetlijnen van de Gainey fokkerij. In 2012 heb ik Geraldyne gekocht en pas in 2016, op een leeftijd van 14 jaar heb ik haar naar Nederland kunnen halen. Op 15-jarige leeftijd heb ik haar ingereden. Tussendoor heeft ze ook weer twee veulens gehad. In totaal is Geraldyne de trotse moeder van 13 veulens!

Vorig jaar heb ik besloten om Geraldyne niet meer zelf te laten dragen en verder te gaan in de sport. Ze beleefde zoveel plezier aan rijden dat ik het wel met haar wilde proberen. Intussen hebben we twee keer een klasse twee wedstrijd van 40km uitgereden en één keer de Veluwe Marathon van 81km over drie dagen.

De afgelopen tijd was een beetje onzeker door Corona. Ik heb daarom besloten om de training van Falaree op een lager pitje te zetten en mij voornamelijk te concentreren op Geraldyne. Mijn doel was om later dit seizoen een keer een 80km wedstrijd met haar te doen. Toen de Ahlhorner Heide Distanz in Duitsland zich ineens aankondigde kwam het een stuk vroeger dan verwacht. Het was pas juni! Maar Geraldyne voelde zo enorm fit dat ik besloot haar gewoon in te schrijven!

Op vrijdag vertrokken wij al naar Grossenketen, Duitsland. Een rit van ongeveer 2,5 uur. De routebeschrijving naar de startlocatie was al avontuurlijk. Ergens op een weiland langs een weg. Als je bij die weg rechts gaat, vind je vanzelf de ingang. Het was even zoeken maar inderdaad, grasveld gevonden! We vonden een mooi plekje om het kamp op te zetten. Het bleek wel vol te zitten met een hele kolonie sprinkhanen...

Vervolgens werden te tenten opgezet voor zowel Geraldyne als onszelf een een mooie ruime paddock gemaakt waar ze de komende dagen in kon staan. Daarna was het tijd om ons aan te melden. De kaarten werden onder begeleiding ingetekend en bijzonderheden gemeld. Vanwege corona werd er afgesproken dat er bij alle veterinaire keuringen een mondkapje gedragen moest worden. Hier hadden we gelukkig al rekening mee gehouden.

Daarna gingen we eerst even een half uurtje wandelen voor wij Geraldyne aanboden voor de voorkeuring. Geraldyne kwam er prima doorheen. Een mooie hartslag van 32 en alles A. Ook kregen we een complimentje dat onze 18-jarige dame er nog zo vitaal uitzag!

Na de voorkeuring was het eindelijk avondeten en naar bed! Intussen kwam de regen met bakken uit de hemel dus ik hoopte maar dat het de volgende ochtend droog zou zijn!

De wedstrijd

De start was om half 9. Er waren in totaal 20 starters. De start verliep heel rustig. Ik had besloten om met een ervaren ruiter mee te rijden omdat ik toch nog wat onzeker was over het hele kaartenrit gebeuren. Zij reed echter heeel rustig aan, waardoor de gepland 12 km/u uiteindelijk een 9,8 km/u rit werd.

De paden waren fantastisch mooi. Heel veel zandpaden of graspaden. Op sommige paden waren naar mijn idee al maanden geen mens geweest want het gras stond knie-hoog. Een paar keer moesten we onder de snelweg door en één keer er overheen. Het was een beetje glooiend. In totaal heeft mijn horloge 200 hoogtemeters geregistreerd.

Na 8km was er een radarcontrole. Je weet nooit precies waar deze is en dat is ook een beetje de bedoeling.

Hiermee willen ze op een onverwacht moment de hartslag van je paard checken. Wij kwamen aandraven en na de bocht stonden ze. Direct van het paard afgesprongen en de stethoscoop er tegenaan. Geraldyne had direct een HS van 56. We mochten voordraven en alles was goed. We mochten door!

De route ging vervolgens door de bossen van Noord-Duitsland. Echt adembenemende paden. Een pad leidde langs een veld met allemaal grote keien. Prachtig om te zien! Na 28km kwamen we aan bij de eerste vetgate. Het eerste stuk was echt voorbij gevlogen! Op de vetgate direct aangeboden. Hartslag 52 en opnieuw alles A met uitzondering van de darmgeluiden, die waren AB. Gelukkig ging Geraldyne gelijk goed eten en voor we er erg in hadden moesten we alweer op pad voor het tweede stuk.

Ik had besloten om op een hackemore verder te gaan zodat Geraldyne onderweg wat kon eten om de darmgeluiden goed te houden.

Het tweede stuk zou eigenlijk 20km zijn maar we hadden wat problemen met de weg te vinden. Uiteindelijk kwamen we bij een flinke rivierbedding uit waar, door de regen die de afgelopen dagen was gevallen, behoorlijk wat water in stond. Als Geraldyne hier doorheen wilde, zouden we een heel wat kilometers af kunnen snijden! Een van de paarden weigerde en de ruiter draaide om en besloot de omweg te kiezen en de brug op te zoeken. Gelukkig liep Geraldyne rustig de rivier in. Ze was misschien het kleinste van het stel maar zeker een van de dapperste! Eenmaal aan de overkant ging de route weer verder door het prachtige sprookjesbos. Het weer was perfect. Mooi zonnig maar toch met een licht windje wat het echt aangenaam maakte.

De laatste Vetgates

De tweede vetgate kwamen we rustig aan stappen. Direct aangeboden met een hartslag van 48. Onderweg hadden we af en toe de paarden wat gras laten eten, waardoor nu echt alles A was. Wel moest ze een beetje gaan drinken. We hadden nu 48km gehad en hadden nu het punt bereikt waar je kon afhaken. Als je dan goedgekeurd wordt, telt hij gewoon mee in het klassement maar dan voor de 48km in plaats van de 85. Vijf mensen haakten hieraf.

Wij gingen uiteraard door. Het derde stuk was in het begin weer heel mooi maar de laatste 10km waren verschrikkelijk. Veel over de weg of over paden met grote stenen. Ook konden we het controle punt niet vinden waardoor we ook nog eens extra kilometers moesten maken. Uiteindelijk kwamen we dan bij de derde vetgate aan. Moe, geïrriteerd en een beetje motivatieloos. Het laatste stukje voor de vetgate waren eindelijk zandpaden! En omdat we de hele tijd straat hadden gehad en Geraldyne toch snel herstelde hebben we besloten om gewoon in galop naar de vetgate toe te rijden en op hoop van zegen direct aan te bieden. Dat ging heel goed en met een hartslag van 56 mochten we door. Alles A, behalve de darmgeluiden, waar ze weer AB voor kreeg. Door het vele asfalt hadden we haar ook niet meer laten grazen want er was niets... We hadden nu 62km gehad en dit was het laatste punt dat we het konden opgeven. Vier ruiters kozen hiervoor. Wij besloten door te gaan.

De finish

Het laatste stuk van de 85km was wel weer heel mooi. Wel wat gestoeid met de route waardoor we weer 2km omreden, maar uiteindelijk kwamen we dan bij de finish aan. In een pittige draf kwamen we de finish over en ik was nog niet van mijn paard af of de dierenarts stond alweer naast mij met de stethoscoop. Shit, niet aan gedacht dat ze in Duitsland altijd direct bij de finish hartslag meten. De hartslag was 68, 4 slagen te hoog. Ik mocht naar mijn trailer om af te zadelen en moest daarna wel direct weer terugkomen voor een hertelling. Zogezegd zo gedaan en binnen vijf minuten stonden we weer bij de dierenarts. Geraldyne was alweer lekker hersteld en met een hartslag van 48 en verder alles A mochten we de nacht in! De nakeuring zou de volgende dag zijn.

De nakeuring

Die avond hebben wij nog heel laat met Geraldyne gewandeld. Ze is al wat ouder en ik was bang dat ze zou opstijven. Ook hebben we extra haar benen gekoeld, haar rug gemasseerd met de massage pad en met hand ook haar billen en vooral haar hamstrings losgemaakt. Ook waakte ik ervoor dat ze het niet koud zou krijgen.

Om 5:00 's morgens ging de wekker en ging ik opnieuw met Geraldyne wandelen. Om 9:00 zou de nakeuring zijn dus om 8:00 ging ik opnieuw wandelen waarbij ik ook een klein stukje aan draf met haar ging joggen. Ze oogde fit en soepel dus durfde ik het aan.

Bij de nakeuring was het was chaos. Veel lawaai en paarden en Geraldyne voelde zich niet op haar gemak. Eerst hartslag gemeten. Met 40 vond ik dat voor haar wel iets aan de hoge kant. De rest van het onderzoek was allemaal prima met mooie A'tjes! Ook locomotie ging goed! Helemaal goedgekeurd dus! Uiteindelijk hadden we ook een mooie 5e plaats behaald! Super trots op mijn dame! De eerste 80-km wedstrijd in the pocket!

Na de keuring hebben we snel het kamp afgebroken. Ben ik nog een klein stukje gaan wandelen en vertrokken we weer richting huis.

Ahlhornerheide distanz is echt een aanrader! Een leuke wedstrijd, een goede sfeer en een prachtige omgeving! Deze organisatie organiseert ook de meerdaagse wedstrijd in Augustus en nog een één daagse in Maart.

Video

Wij hebben het hele weekend samengevoegd in een video. Deze kun je hieronder bekijken!

Ben je enthousiast geworden na het lezen van deze blog en wil je graag starten met endurance? Lees dan onze blog hoe te beginnen met endurance!

In het vervolg blog gaan we verder met de training voor de klasse twee en het behalen van je novice.

Ook hebben wij diverse hengsten ter dekking met sport resultaten.

Wil je kijken hoe je de sport kan combineren met het fokken van een veulen? Bekijk dan onze vorige blog: Het combineren van sport vs fokkerij!

Over de blogger

Talitha Bakker van Arabian Stud Europe is actief binnen de endurancsport sinds 2014. Ze heeft een eigen fokkerij van Arabische volbloedpaarden sinds 1997 genaamd Arabian Stud Europe die zich richt op het fokken van Arabische volbloed show- en sportpaarden. Daarbij zijn er meerdere paarden afkomstig uit deze fokkerij die op het hoogste internationale niveau lopen.

Talitha zelf heeft internationaal gereden met de zelfgefokte paarden ASE Marajó en ASE Bisiriya Hlayyil t/m de CEI 2*. Deze zijn helemaal vanaf het nulpunt opgetraind naar internationaal topniveau. Op dit moment heeft ze de jonge merrie ASE Falaree in training voor de Internationale wedstrijden waarbij ze momenteel bezig zijn met het behalen van de novice kwalificatie, in de hoop om in 2022 de start te maken op FEI niveau.